Η Αλεπού και το Κοράκι T2

Ο μύθος Η αλεπού και ο κόρακας έχει ενδιαφέροντα διδάγματα και αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία να τα συζητήσουμε:

Η κολακεία είναι συχνά κοροϊδία. Η πονηρή αλεπού σκέφτηκε ότι θα άρεσε πολύ στο κοράκι να του πει ότι έχει καταπληκτική φωνή, ενώ στην πραγματικότητα σε κανένα δεν άρεσε η βραχνή αγριοφωνάρα του. Πράγματι το κοράκι την πίστεψε, άρχισε να κρώζει, και του έπεσε το τυρί. Είναι σαν ένας συμμαθητής σου που θέλει να σου φάει το γλυκό να σου λέει ότι έχεις μεγάλη ομορφιά και δεν πρέπει να το φας για να μην χοντρύνεις.

Πρέπει να γνωρίζουμε τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μας. Όλα τα ζώα ήξεραν ότι το κοράκι έχει μια φωνή που σκούζει, είναι άγρια και ενοχλεί. Το ίδιο το κοράκι όμως, είχε διαφορετική ιδέα, νόμιζε ότι τα έχει όλα τέλεια, μαζί και το κρώξιμό του. Αν γνώρισε ότι έχει κακιά φωνή δεν θα άνοιγε το στόμα να φωνάξει και να χάσει το τυρί. Είναι σαν ένα παιδί που νομίζει ότι τραγουδάει ωραία, αλλά όταν τον ακούν όλοι οι άλλοι κλείνουν τ’ αυτιά τους και δεν θέλουν να κάθονται κοντά του.

Πολλές φορές με λίγη σκέψη μπορούμε να κερδίσουμε. Η αλεπού δεν μπορούσε να ανέβει στο δέντρο για να πάρει το τυρί, ωστόσο, τελικά κατάφερε να το φάει επειδή κάθισε και σκέφτηκε. Ήξερε ότι τα άλλα ζώα κορόιδευαν το κοράκι για την αγριοφωνάρα του και της ήρθε η ιδέα να το κολακεύσει, να το κάνει να τραγουδήσει και να του πέσει το τυρί. Όπως τότε που είχε πάει το παιχνίδι σου κάτω από το κρεβάτι και δεν το έφτανες με τα χέρια σου, οπότε σκέφτηκες να πάρεις το σκουπόξυλο που είναι μακρύ και να φτάσεις το παιχνίδι.